چگونه داستانک بنویسیم؟

فلش‌ فیکشن : با اختراع اینترنت سردبیران دنبال کارهای کوتاهتری هستند که راحتتر بر صفحۀ کامپیوتر خوانده شود. اسمی که برای این نوع کارها هست فلش‌ فیکشن است، داستانی از ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کلمه. بلندتر از میکرو فیکشن (با حجم ۱۰ تا ۳۰۰ کلمه) اما کوتاهتر از داستانهای مرسوم (که اگر بین ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کلمه باشند برای بسیاری از مجله‌ها بهتر هستند).

فلش‌ فیکشن معمولاً داستانی است با یک اتفاق که حاصل به اوج رسیدنِ چند اتفاقِ نانوشته است. این مقاله چندین استراتژی را برای نوشتن فلش‌ فیکشن پیشنهاد خواهد کرد.نویسنده می تواند این‌ها را روی اتفاقی کوتاه و جالب تمرکز کرده و با استفاده از هر کدام از این ها، یا ترکیبی از آنها، آن را بنویسد.

۱ _ایدۀ کوچک :

در بطن ایدهای بزرگ دنبال ایده‌های کوچکی بگردید. اگر بخواهید روابط پیچیدۀ والدین و کودکان را بنویسید احتیاج به رمان دارید. بروید سراغ یک تکۀ کوچک از یک موضوع پیچیده. مثلاً این که کودکان چه احساسی دارند وقتی آنها را به یک گفت و گو راه نمی دهند. یا کودکان وقتی توی ماشین حوصله‌شان سر رفت چه کار می‌کنند. یا دربارۀ بچۀ وسطی بنویسید. دربارۀ کارنامۀ بد. موضوع کوچکتری پیدا کنید و گسترشش دهید.

۲ _مقدمه را در آغاز دفن کنید :

وقتی فلش‌ فیکشن می‌نویسید، نیایید دو صفحه را به شرح پیش-داستان اختصاص دهید. راهی پیدا کنید که در همان پاراگراف اول داستان شروع شود. آنگاه بقیۀ داستان را ادامه دهید. بیشتر بخوانید →

داستان مینی‌مال ، بسیاری از شخصیت‌های برجسته‌ی ادبی‌جهان، همچون والتر گروپیوس‏ ،هنری گادیر ،لیزلو مولی‏‌ناگی‏ و آلبرتو گیاکومتی‏ به اصل«هرچه کمتر بهتر»معتقد هستند،این عبارت ارزشمند اولین بار توسط روبرت بروئینگ‏ مطرح گشت.از آن پس‏ این عبارت بسیار مورد توجه پیروان مکتب‏ مینی‏‌مالیسم قرار گرفت.آنان بر این باورند که فرم‏ و قالب دنباله‌‏رو شیوه و روش است.از سوی دیگر، آنان بر این مسأله تأکید می‌‏ورزند که نویسنده‏ می‏‌بایست در استفاده از واژه‏‌ها خست داشته باشد و از حداقل واژه‏‌ها استفاده کند؛حتی اگر این خست‏ باعث از میان رفتن برخی مضامین ارزشمند چون‏ تکامل،دقت و اعتبار شود.با این حال برای هنرمند برجسته مینی‏مال،دست یازیدن به تمامی اهداف‏ کار ساده‌‏ای است.او با قدرت و توانایی بالقوه خود می‌‏تواند درکمال ایجاز به مقاصدش دست یابد. این منظر با آموزه‌‏ای که گذشتگان به آن معتقد بودند،مبنی بر اینکه همیشه تلاش هنرمند به ثمر نمی‏‌رسد در تضاد است.

باید به این مسأله توجه داشت که ‏داستان مینی‌مال بیشتر به یک جریان و نهضت ادبی شباهت دارد که تحت تأثیر سایر جریان‌های ادبی مطرح،خاصه‏ در این میان نهضت‌های ادبی شمال قاره آمریکا بسیار فعال بوده‌‏اند.داستان مینی‌مال که از این‏ منطقه خلق شده‌‏اند،دارای خصیصه‏‌ها و ویژگی‌های‏ زیر است: بیشتر بخوانید →

۱۶ مه ، روز ملی داستانک است. و برای من و بسیاری افراد دیگر که در این شکل خاصِ کوتاه‌نویسی تخصص دارند روزی هیجان‌انگیز است. من چند سال قبل یک کتاب داستانک به نام داستان‌های کوچک منتشر کردم. ولی تا کمی پیش از آن هیچ چیز از داستانک یا داستان‌ریزه یا داستان آنی یا داستان‌ کوتاه‌کوتاه نشنیده بودم. بعدتر به پیشنهاد یان مک میلان شاعر، دستنویسی صرفا شامل اینطور مطالب آماده کردم و به انتشارات سالت، ناشر تخصصی شعر، فرستادم. پنجاه و هشت داستان، هرکدام دقیقا ۱۵۰ کلمه. اصلا هیچ شانسی نداشتم. هیچ ناشری دوست ندارد داستان‌کوتاه‌کوتاه منتشر کند، چه برسد به اینکه نوشته‌ی یک ناشناس هم باشد. آن هم داستان‌هایی که خواندنشان در رقابت با بند آوردن یک عطسه هم وقت کمتری می‌گرفت. می‌دانستم، دل به دریا زده بودم.

یک روز که از منچستر به لیورپول می‌رفتم، شروع به ساختن این داستان‌های بسیار کوتاه (که من بهشان داستان‌های کوچک می‌گویم) کردم: سفری ۵۰ دقیقه‌ای که معمولا به دلیل خرابی برف‌پا‌ک‌کن، درگیری‌های درون قطار، یا گیر کردن پشت ایستگاه طولانی‌تر می‌شود. ولی من هم مثل بیشتر مسافرها یک کتاب همراهم داشتم. یک روز که داشتم محاسبه می‌کردم که خواندن یک رمان به اندازه چند سفر بیشتر بخوانید →

داستانک ،  آیا داستانک در واقع یک پدیده ی جدید است یا بازآفرینی؟ آیا داستان ها با توجه به طولشان  تعریف می شوند؟ داستان به چه مولفه هایی احتیاج دارد؟ رابرت شاپارد در این نوشته که در آن تمرکز ویژه ی و-ال-تی را بر ژانر معرفی می کنیم، تمام کره ی زمین را برای جواب این سوال ها کاویده. بعضی ممکن است به این داستان ها فلش بگویند، اما شاپارد اخطار گریس پالی را تکرار می کند که:

داستانک باید مثل شعر خوانده شوند، یعنی، آهسته.

داستان های بسیار کوتاه نام های فراوانی دارد، که با اندازه ی داستان و کشور تغییر می کند. در ایالات متحده، رایج ترین نام احتمالا فلش است؛ در امریکای لاتین به آن مایکرو می گفتند. به طور میانگین، داستانک ده بار از داستان معمولی کوتاه تر است، اما عددها همه چیز را به ما نمی گویند. من استعاره ها را بیشتر دوست دارم، مثل نوشته ی لوییسا والنزولا :  بیشتر بخوانید →